آموزش داربوکا(تمپو)

داربوکا از واژهٔ عربی «دَرَب» گرفته شده که به معنی صدایی است که از نواختن طبل شنیده شود.انواع مختلف تمپو بیشتر در موسیقی کشورهای عربی، ترکیه و شمال آفریقا رواج دارند اما در سایر کشورهای خاورمیانه و اروپای شرقی نیز استفاده می‌شوند. گونه‌های این ساز در اوایل قرن بیستم، توسط مهاجران از کشورهای خاورمیانه به آمریکا نیز رسیده‌اند که به نام «دُمبِک» شهرت دارند.تمپو احتمالاً از طریق کشورهای عربی جنوب خلیج فارس، عراق و ترکیه به ایران آمده‌است. این ساز در محدودهٔ جغرافیایی ایران، بیشتر در استان‌های خوزستان، هرمزگان، کردستان، آذربایجان غربی و بوشهر رواج دارد و با نام‌هایی همچون «تمپو»، «تیمپو»، «دُمبوک»، «دَربونگِه» شناخته می‌شود. تمپوها از نظر ساختار از خانوادهٔ تمبک‌ها به حساب می‌آیند.

اصول نوازندگی این ساز با نوازندگی ساز تنبک،دف،کاخن متفاوت است چرا که اصالت مربوطه، مرتبط به کشور های دیگر است و در هر کشور مذکور نوازندگان توانمندی بسته به گویش موسیقایی و هوش خود ریتم های مختلفی را به کوبه ای نوازان سراسر دنیا هدیه داند که نواختن آنها نیازمند تحقیق و بررسی در زمینه جغرافیای بومی و منطقه ای کشورهای مختلف است.

با این حال، تدریس این ساز را به موارد ذیل طبقه بندی میکنم تا با اصول آموزش اینجانب کاملا آشناشوید

1)تئوری موسیقی

2)تئوری ریتم و وزن شناسی

3)نحوه گرفتن ساز

4)نحوه اجراء حرکات اصلی

5)بررسی ریتم های عربی،مصری،ترکی هندی،غربی و ایرانی نظیر

ayyub-malfuf-fox-khaliji-karachi-fallahi-wahda saghira-samai darij-samai saraband-maqsum-baladi-sombati-saiidi-wahda

Rumba-zaffa-navari-wahda w-nuuss-hacha-thurayya-sudasi-dawr hindi-nawakht-bambi-awis-murabba-khoshrang و …

این ریتم ها با بررسی و تحقیق بسیار فراهم گشته است که هنرجویان پس از آموختن اصولی آنها بایستی به ترکیب آنها با زینت های تخصصی و بداهه نوازی های مختلف تجربه و سواد موسیقایی خود را افزایش دهند

6)آموزش تکنیک های تخصصی ریتمیک و بسط قطعات

7)آموزش اصول نواختن ترمولو،تریل،گلیساندو،تکنیک های ناخن،دابل و …

8)اصول پرورش عضله های دست جهت افزایش قدرت و کیفیت در نوازندگی

9)آموزش همنوازی با آهنگهای مختلف و شناخت سبکهای گوناگون

10)اصول تکنوازی در لهجه ها و گویش های مختلف

11)آموزش صدابرداری و ضبط در استودیو